Klub Koników Wiatrem Bujanych

Wieloaspektowa analiza rozwoju emocjonalnego dziecka od narodzin do wieku 10 lat. Książka podzielona na tematy takie jak wiek dziecka a etapy jego rozwoju, osobowość jako funkcja budowy ciała (ektomorfik, endomorfik, mezomorfik), jedzenie, sny i spanie, wydalanie, rozładowywanie napięć emocjonalnych, lęki, inteligencja a dojrzałość, zachowania i zainteresowania seksualne, stosunki między rodzicami a dziećmi (w tradycyjnym układzie, gdy to głównie matka się nimi zajmuje), rodzeństwo, telewizja, sukces w szkole, śmierć, religia, adopcja, rozwód, dyscyplina, zaburzenia psychiczne, lista diagnostyczna, leczenie, interpretowanie diagnozy. Wracam do niej co jakiś czas. Mimo że miejscami trąci myszką, to nadal bardzo wartościowa pozycja. Przede wszystkim dlatego, że pokazuje, jak bardzo rozwój psychiczny spleciony jest z fizycznym. Że istnieje coś takiego jak predyspozycje, a jednocześnie bywa, że coś jest tylko fazą rozwoju dziecka. A jeśli nie, to bierze pod lupę wszelkie możliwe przyczyny ...

Dobra książka o zderzeniu potrzeb emocjonalnych dziecka z systemem szkolnym. O trójkącie dramatycznym, fazach rozwoju, roli dziecka, rodzica i nauczyciela. Okraszona dużą dawką ironii i sarkazmu, lecz również odrobiną otuchy dla nich wszystkich. Pozwalająca na otrząśnięcie się z iluzji i działanie tu i teraz.  Informacja dla osób niewidomych: okładka jest czarna, z tytułem wypisanym ręcznie w kolorze głównie białym, choć słowo dziecka w czerwonym. Surowość ta jest chyba zamierzona. 

Dalszy ciąg wywiadu Krystyny Romanowskiej z dwiema psychiatrkami. Tym razem skupiony bardziej na rodzicach nastolatków płci obojga. Na licznych przykładach widać, jak trudne jest współczesne rodzicielstwo. I jak bardzo mamią ich poradniki umawiające im, że istnieje jeden poprawny sposób wychowywania dzieci.  Jest w tej książce dużo o problemach ze stawianiem granic, nieświadomie przekazywanym nastawieniu do życia i równie nieuświadomionych wymaganiach, trudach samotnego rodzicielstwa, rozmawiania z dzieckiem w okresie burzy neuronów, przemocy psychicznego (z której rodzice często samo sobie sprawy nie zdają), wstydzie za dziecko uzależnione od substancji psychoaktywnych, wyczerpaniu rodzicielskim, diagnozie jednego dziecka i ryzyku wywołania zaburzeń u drugiego, terapii rodzinnej, dysforii płciowej prawdziwej i tej przykrywającej inne problemy.  Jedyne wnioski są takie, że lepiej mieć z dzieckiem głęboką relację niż jej nie mieć. Nie bać się stawiania granic. Dokształcać się n...

Pod tym chwytliwym tytułem kryje się pigułka wiedzy prosto od dwóch psychiatrek i psychoterapeutek. Napisana bez lukrowania, lecz i bez przyczerniania obrazu współczesnych nastolatek i ich rodziców. Nie poradnik, a wywiad. Co akurat jest ważne, bo dominują w nim bardzo bogate spostrzeżenia, a rad jest niewiele. Może to i dobrze, gdyż gotowe odpowiedzi dziwnym trafem rzadko znajdują zastosowanie w rzeczywistości. Za to wiedza o tym, na co zwrócić uwagę, co jest normą, a co nie, jakie mogą być przyczyny problemów młodych dziewcząt, jakie skutki zaniedbań rodzicielskich już tak. Tematy ciężkiego kalibru to burza neuronów, depresja, wtórne korzyści z choroby, autyzm, ADHD, brylowanie w internecie, używki, identyfikacja płci, seksualność a seksualizacja, zaburzenia odżywiania, samookaleczenia i próby samobójcze, diagnozowanie, terapia indywidualna nastolatki, jej rodziców i całej rodziny, system ochrony zdrowia psychicznego w Polsce.  Info dla osób niewidomych: na okładce widać stopy w ...

Już sam tytuł jest prowokujący. Bo albo mała, albo zagłada, prawda? A dalej jest coraz lepiej, literacko. I coraz gorzej, ludzko. Coraz bardziej nieludzko. Cudem ocalała mała dziewczynka z Soch. Nagle duża, bo bez rodziców, za to z dwojgiem młodszego rodzeństwa.  Przeskok do późniejszych czasów. Jej córka ma podobne sny, podobne lęki. Próbuje nauczyć się niemieckiego, ale nie może, choć tak bardzo się stara. W końcu, jako dorosła kobieta usiłuje przenicować to doświadczenie na drugą stronę. Dla matki, dla siebie. Dla swoich dzieci. O ile kiedykolwiek zechcą dowiedzieć się więcej. Zresztą nie ma co się im dziwić. Ileż można słuchać o traumie. Żyć trzeba. Niech choć one żyć potrafią. Tylko że "wojna nie umiera nigdy. Tylko zmienia mundury. Ma sesje wyjazdowe do innych krajów". Anna Janko "Mała Zagłada"

Jak różna potrafi być rodzina, pokazują na przykład te dwie książki. Jej członkowie mogą mieć problemy, a mimo to wspierać siebie nawzajem. A przynajmniej wspierać dzieci. I to właśnie widać w "Tajemnicy wiklinowego koszyka" Markety Zinnerovej. Natomiast we "Wronach" Petry Dvorakovej widzimy rodzinę pozornie normalną, a faktycznie patologiczną. Przemoc psychiczna przechodzi w fizyczną, przy czym to ta psychiczna dominuje. I tak jak śledząc perypetie Klarki z "Tajemnic..." można się odprężyć, tak poznając Basię i jej otoczenie czujemy bezradność i rosnące napięcie. Napięcie, któremu nie będzie dane ujść bez konsekwencji. To nie bajka, niestety. Coś jeszcze, oprócz rodziny, łączy Klarkę i Basię. Nieświadomość rodziców. Jedni i drudzy są przekonani, że wszystko, co robią, robią dla dobra córki. A jednak ją odrzucają. Tylko że w przypadku Klarki, jest to lekkie i odwracalne, co zresztą dzieje się na końcu, gdy uświadamiają sobie swój błąd. W przypadku Basi jes...

Nie sądziłam, że budowa ciała człowieka może być jakoś powiązana z osobowością. A tym bardziej, że może się to odnosić do zwierząt. I że postrzeganie świata przez osoby z autyzmem może przypominać postrzeganie zwierzęce. A już najmniej spodziewałam się tego, że cierpienie zwierząt może mieć inne przyczyny niż u ludzi. No i co powiecie?