Klub Koników Wiatrem Bujanych

Dzięki tej książce odkryłam w sobie niezmierzone pokłady pensjonarskich ciągot. Jak również tęsknotę za pochwałą ciężkiej pracy i zwykłej przyzwoitości. Niestety w ramach tej przyzwoitości mieścił się również rasizm. Patrz uwaga Polly o "murzyńskich melodiach". Cóż, pierwsze wydanie "Staroświeckiej dziewczyny" jest z 1870 roku. Co wiele wyjaśnia. Uwaga dla wydawcy: wypadałoby nie mylić Stanów Zjednoczonych z Anglią (opis fabuły na okładce).  Info dla osób niewidomych: na seledynowym tle widnieje namalowany tuszem portrecik młodej dziewczyny z głową w loczkach i kapelusiku z kwiatkami. Na jej szyi wisi medalion. Wokół niej oraz wypisanego na biało tytułu książki wije się mnóstwo białego powoju.  Większość ilustracji w książce jest autorstwa Jessie Willcox Smith, z 1902 roku. Są jednocześnie staroświeckie i delikatne. Niestety wszystkie czarnobiałe, co odbiera im wiele uroku. Linki dla ciekawskich:  Blog o autorce   https://louisamayalcottismypassion.com/2011/07/1...

Książka nie dla Bezkrytycznych wielbicieli Indii Osób prostych morałów szukających  Osób nie łapiących ironii i sarkazmu  To nie American dream To Indian dream Czy to się komuś podoba Czy nie Info dla osób niewidomych: okładka jest tu niczym widok z okna pociągu. Tyle że do wewnątrz. My tu młodego, szczupłego Indusa w przepoconym podkoszulku i burych spodniach. Z sufitu zwieszają się jakieś koraliki, a po drugiej stronie stoi krzesło i kierownica. Światło słabe, czerwonawe, więc pewności co do szczegółów brak. Reszta okładki jest czerwono-zielona. Górne dwie trzecie wytłoczone jest w koliste rowki. Nie wiem po co, ale daje to ciekawy efekt.

Czy połowa ludzkości może być niewidzialna dla drugiej? A częściowo nawet dla samej siebie? Z czego to może wynikać? Jakie mamy dane na temat tej niewidzialnej połowy, a jakich nam brakuje? Jak owe braki wpływają na wszystkich ludzi, bezpośrednio i pośrednio? Jak w szczególności wygląda to pomijanie perspektywy? W szkole, pracy, badaniach naukowych, projektowaniu produktów i usług, u lekarza, polityce? Jak wygląda socjalizowanie do ról płciowych, pełnienie ról rodzicielskich, sam potencjał ich pełnienia? I wiele, wiele innych aspektów bycia kobietą czy mężczyzną? I tak, książka Perez jest chłodna i rzeczowa. A Fejfera gorętsza, przepełniona głosami kobiet z różnych klas społecznych. Żadna nie potępia, każda opisuje stan faktyczny.  Info dla osób niewidomych: książka Fejfera ma białą okładkę z szarą, damską ręką zaciśniętą w pięść. Książka Perez przedstawia zaś czerwoną sylwetkę kobiety, wyłaniającą się zza ciemnoniebieskiej sylwetki mężczyzny. Oboje wtapiają się w ciemnoniebieskie ...

Bardzo emocjonalna, szczegółowa i fascynująco przerażająca wyprawa w głąb sekty satmarów (odłamu chasydów). Nie mogłam się oderwać. Tyle się słyszy o Arabkach, a o Żydówkach w kontekście praw kobiet nieszczególnie. Tak jakby świat interesowała wyłącznie ich przeszłość, a i tę wrzuca się do jednego worka z mężczyznami. Jedyny znany mi wyjątek to "Kobiety Holocaustu" Zoe Waxman. Pisałam o niej zresztą wcześniej.

An interesting and useful book recommended to me some time ago by Cedric. The only Cedric I know actually😄 It's written in a clear, American way, but fortunately not too American😄. The only default for me was that Poland was mentioned only twice on the graphs, so I had to try to find our place rather blindly. But even then the examples of other countries from the whole world showed me the richness of possibilities that can both be problematic, but can also turn to a big advantage of multicultural teams. Navigating them is maybe not easy, but is fascinating.  So, if you work with foreigners, go abroad or are simply curious, don't think twice. Get a copy of Erin's book and start diving into this sea.

Dziwnie czyta się o internecie, trzymając w ręku książkę papierową. I to, o zgrozo, napisaną przez mojego rówieśnika. Historię rozwoju internetu w Polsce, wszelakich stronek, forów, platform społecznościowych, memów, upadku mitów, zagrożeń, ale i jasnych stron. Sprzyja to próbie utrzymania dystansu, choć odciąć się raczej od internetu nie sposób. To tak, jakby moi rodzice wyrzucili telewizor, dziadkowie radio, a pradziadkowie gazety. Niby można, tylko po co? Czy nie lepiej sobie ten świat dawkować?