Klub Koników Wiatrem Bujanych

Nie umiem dobrze dopasować wielkości czapki. Najczęściej wychodzi mi za luźna, choć przyciasne też się zdarzały. I to mimo dokładnych pomiarów, robienia próbki i obliczania proporcji. W dodatku te włóczkogodziny można byłoby spożytkować w bardziej spektakularny sposób. Przenosić góry, zwalczać stonkę, siać marchew? A jednak to robię. Uprawiam włóczkizm i błogo mi z tym. Ta materia wydarta codziennemu wirowi to coś więcej niż dzianina. Więcej niż ściągacz farmerski, dżersej czy prosta plecionka. Więcej niż kilometry ryżu czy co tam mi się ubzdura akurat. To mój druciświat, moja oaza, moja wysiadka z karuzeli. Rzeczpospolita Drutowa.  Info dla osób niewidomych: na pierwszym zdjęciu wydziergana przeze mnie czapka i komin, w kolorach rdzawoczerwono-brązowo-bordowych. Na drugim zaś czapka jeszcze w produkcji, w różnych odcieniach zieleni, fioletu i indygo. W obu przypadkach ułatwiłam sobie zadanie, używając włóczki wielobarwnej. Ominęło mnie więc wiązanie czy wplatanie różnych włóczek. ...

Swetry są jak bracia. Bywają szorstkie. Bywają jak siostry. Otulają cię, gdy tego potrzebujesz. Są jak matki. Grzeją cię nawet wtedy, gdy się przed tym bronisz. Są też jak ojcowie. Nie ma ich, gdy najbardziej ich potrzebujesz. Tak, lubię swetry. A Ty? *Na obrazku NIE sweter. 

Ociepleniu klimatu wbrew  Wzięłam me druty  I marszcząc brew Czapencję grubą wydziergałam* Czasu bez mała, historia cała Do myślenia się sprowadziła Tak oto zdanie zmieniałam co chwila Tu ściągacz, tam francuz, ówdzie i dżersej I miej tu konsekwencję, kobieto, zdecydować się chciej Gdy kolor tak piękny, że kończyć się nie chce Odcienie on zmienia jak refren w piosence Aż nagle kończyć musisz, skończył się motek Żal ściska, lecz cóż, taki to już splotek Że nim się nacieszysz zabawą przemiłą Będzie już po niej - co było, to było Zostanie po nim jedynie wspomnienie Klapnięta fryzura i znaki na niebie Że wpadłaś, że musisz  Znów w przędzy podłubać Afera to gruba To nałóg już, demon jakiś opętał cię niecny Zaświadczyć o tym może Mąż ciut nieobecny Gdy on się w tabletu czeluście zapada Ty gadasz z tą włóczką, by kształt znów jej nadać Tak właśnie się kończy twórczy twój szał Przydatny lub nie, jak zwał go, tak zwał😜 *Bo szal już miałam, w ciąży drugiej dziergałam. Ciąża to cza...

Krzywy piórniczek Że ja pierniczę Jam wydziergała Spłoniona cała Że on ze wzorem  nawet kolorem Nie chce się zgodzić Ścieżką swą chodzić Woli gagatek Czyż winą mą Że te piórniczki już takie są? Krnąbrne i chmurne Małe i durne Lecz dumne tak Że wzorem gardzą Jak nie? Jak tak!

Czy czytasz książki, czy komiksy studiujesz Czy wolisz gazety, czy fanfiki lepiej czujesz Czy bliskie ci blogi, czy wzory chemiczne Czy ściegi na drutach, czy dla pedagogów wytyczne Czyś w ikonach biegły, czy w układach scalonych Czyś logikę w lot pojął, czy emocje zgromadzonych Wiedz, że czytanie to wszystko, że czytanie to klucz Co złapiesz, to twoje, lecz pojmij też trud Kogoś, kto inne ma okablowanie mózgu  Spróbuj w nim to wyczytać...albo dojdzie do bluzgu😉 Utwór inspirowany burzliwą rozmową* z Pierworodną oraz n-tym podejściem do ściągacza cętkowanego, zakończonym kapitulacją i przejściem na ściągacz farmerski. Przejściem nieco mniej nieudanym, ale jednak😉 Własności fizykochemiczne powstających właśnie getrów zostaną poddane osądowi Pierworodnej, zwanej dalej Użytkowniczką. Niech bożek dziewiarstwa ma je w swojej opiece😉 *rozmową nie o getrach, rzecz jasna 😄

Uwaga! Wierszyk zawiera lokowanie hobby. Weź włóczkę i druty I puść sobie nuty Lub w ciszy nawlekaj Już dłużej nie czekaj Te kształty, te sploty Powiedzą Ci o tym Czego Ci brakuje Tak właśnie to czuję!