Księżyc, ten łotr

-
Księżyc wznosi się nad lasem
Tu i tam popatrzy czasem
Miast dostojnym być i wisieć
On zakłóca blaskiem ciszę
Ciszę w sercu i umyśle
Gdy tak znów promienie wyśle
Za nic mając ergonomię 
Sił swych bladych
On ogłady 
Nie ma wcale
Tylko świecić
Umie, głąb
Niech już sobie 
pójdzie stąd
Ja tu robię
Kejpiaje
Senne me
Ja się wreszcie
Wyspać chcę!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Czarne łabędzie i Jaśniekoty

-
Obraz
Pół Linkendina mi tego "Czarnego łabędzia" polecało. Bo taki przełomowy, oryginalny i w ogóle. Udałam się zatem na łowy w bibliotece. Po kilku miesiącach udało się dorwać ptaszysko. Przeczytałam osiemdziesiąt stron, było nieźle, choć nie porywająco. Po czym mój wzrok przypadkowo spoczął na dziełku Magdaleny Gałęzi. No i kurde przepadłam. Nigdy nie zostanę prawdziwą intelektualistką 😥 Kociarze to jednak osobny gatunek człowieka 😉 A Wy czym się ostatnio zblamowaliście? Ciekawissima bardzo.
Czytaj więcej

Co robić?

-
Obraz
Co robić, gdy w głowie  Zagnieździ się rym? Co robić, co robić,  Co robić mam z tym? Co robić, gdy wierszyk Białym być nie chce? Gdy struny melodii  Wciąż łechce i łechce? Gdy pląsa po łące  Jak konik ten polny  Beztroski i cudny  I jakże swawolny? I pląsa, i pląsa i pada bez tchu Co robić z konikiem, co zrobić  mam mu? Poważny nie będzie on chyba już nigdy, Lecz przecież nie robi to nam żadnej krzywdy? Że jeden ten konik wciąż pląsa i pląsa  Czy o to wypada wciąż jeszcze się dąsać? I minę wypada nasrożyć jak nikt? Toż zabezpieczony nasz byt jest i wikt! A konik na koniec sezonu letniego  Umierać pod płotem znów będzie, kolego! Pożałuj konika, kolego mój srogi, Jeżeli ów muzyk choć troszkę ci drogi I rzuć mu okruszek malutki lub dwa, Gdy konik do wódki zatańczy raz-dwa (Grafika autorstwa Anny Gil, kontakt: https://www.gilanna.studio/)
Czytaj więcej

Świat, jakim jest

-
Obraz
Każdy widzi? Ano właśnie nie każdy. Mimo dobrych chęci nie da się być wszędzie. Z odsieczą przybywają nam książki, choć nie tylko. Choćby genialne "Children just like me" Anabel i Barnaby Kindersleyów, którzy odwiedzili kilkadziesiąt dzieci na całym świecie, rozmawiając z nimi, ich rodzinami, fotografując ich codzienne życie. Anabel głównie rozmawiała, a Barnaba focił do upadłego. Piękna rzecz, tylko czy nadal można na tych informacjach polegać? Wszak ich dzieło ma blisko trzydzieści lat. Jak zmieniło się życie dzieci z tej publikacji poza tym, że zapewne dorosły i założyły własne rodziny?  Weźmy "Factfulness" Hansa Roslinga, jego syna Oli i synowej Anny. Rzecz świeża, ledwie pięć lat temu wydana. Test na początku książki zobrazuje nam skalę naszej ignorancji. Co wiemy o poziomie edukacji, dochodów, ochrony zdrowia, śmiertelności czy zmianach klimatu? Okazuje się, że znacznie mniej niż duma pozwalałaby nam przyznać. Przy czym wynika to nie tylko z przestarzałej wied...
Czytaj więcej