Mania dziergania

Ociepleniu klimatu wbrew 

Wzięłam me druty 

I marszcząc brew

Czapencję grubą wydziergałam*

Czasu bez mała, historia cała

Do myślenia się sprowadziła

Tak oto zdanie zmieniałam co chwila

Tu ściągacz, tam francuz, ówdzie i dżersej

I miej tu konsekwencję, kobieto, zdecydować się chciej

Gdy kolor tak piękny, że kończyć się nie chce

Odcienie on zmienia jak refren w piosence

Aż nagle kończyć musisz, skończył się motek

Żal ściska, lecz cóż, taki to już splotek

Że nim się nacieszysz zabawą przemiłą

Będzie już po niej - co było, to było

Zostanie po nim jedynie wspomnienie

Klapnięta fryzura i znaki na niebie

Że wpadłaś, że musisz 

Znów w przędzy podłubać

Afera to gruba

To nałóg już, demon jakiś opętał cię niecny

Zaświadczyć o tym może Mąż ciut nieobecny

Gdy on się w tabletu czeluście zapada

Ty gadasz z tą włóczką, by kształt znów jej nadać

Tak właśnie się kończy twórczy twój szał

Przydatny lub nie, jak zwał go, tak zwał😜

*Bo szal już miałam, w ciąży drugiej dziergałam. Ciąża to czas przyjemny szalenie, gdy od środka słychać coś jakby dudnienie. I nie jest to bynajmniej odgłos głodowy, to znak ci daje potomek twój nowy😄