Przez

To najbardziej minimalistyczna książka Papużanki, którą zdarzyło mi się przeczytać. Dwoje bohaterów, reszta to tło. Dialogi, te z kimś i te wewnętrzne, do bólu prawdziwe. Zośka ma niezrównane ucho i oko do tego, jak mówią i zachowują się ludzie. Co przekazują świadomie, a co kipi pod spodem. Jak bardzo można tęsknić za bliskością, a jednocześnie bać się jej bardziej niż czegokolwiek innego.