Kopciuszek blues

Od wczoraj kuchnię pucuję, zapuszczoną niemożebnie

Wymyłam też lodówkę i okna, co jeszcze nie wiem 

Przedpokój zębami szaf pełnych straszy

I szafa z synka ciuchami - pora wołać naszych!

Przybywajcie, wyrobnic zastępy nieprzebrane 

Ta myje, ta odkurza, toż to niesłychane

Prozą miałam pisać, a tu rym się wciska 

W głowie mieszać nam przyszedł, ratujcie ludziska!

Nam rymu nie trzeba, nam potrzeba szmatek

I doń płynu jakiegoś, a ten śpiewa, gagatek

A ten na nitce tańcuje figlarnie

W ukłonach się gnąc - oj, bo zginiesz marnie!

Zmykaj, póki dobrej woli mam ostatki 

Rymująca gospodyni to przypadek rzadki 

Schowaj się w skarpetki lub między pluszaki

Bym nie wyzywała, żeś taki, owaki

A gdy po robocie wnet wyzionę ducha

Lirykę przyjmę i będę cię słuchać

Kołysankę zanuć mi wtedy rzewną 

Bym choć ten jeden raz była ci królewną!

(Na zdjęciu pobożne życzenia naiwnych dorosłych w Małym Mieście w Krakowie)