Nieładny

To będzie nieładny wiersz

Odrzuci cię wzdłuż i wszerz 

Nie będziesz chciał czytać go

Będzie jak ogór z GMO

Ani to ładne, ani składne 

Słowa moje jakże dosadne 

Słowa-wysrywy, wkurwu porywy

Gdy wściek człeka chwyci prawdziwy

Na hipokryzję, na CEO wizję 

Na tę ich chciwość całkiem prawdziwą

Na wycieranie gęby słowami

Których znaczenia już oni sami

Sami przed sobą ukryli głęboko 

Chowając się we frazesu okop 

Na mur klakierów całkiem pokaźny 

Żeby im było coraz to raźniej

By równy krok i jasny wzrok 

Zabił zwątpienie, wpisał do not

Że oto korpo jak kryształ czyste

Jego szeregi coraz to liczniej 

Zasila każdy rozsądny człek 

By kapitalizm po wieków wiek

Trwał jak odlany ze spiżu pomnik 

Tak elegancki, taki ogromny 

Że kwestionować się go nie godzi

Robią to tylko głupcy i młodzi 

Głupia więc jestem, głupiś i ty

Co uwierzyłeś w sprzedajne sny

Że tu pacjentów dobro się liczy

Że bardzo ważni są pracownicy

Że ich dobrostan to święty Graal

...i tylko koni, tylko koni żal!