Matką być

Z przykrością stwierdzam,

że straszna ze mnie jędza

Bawić się z dziećmi nie umiem,

sztywnam w emocji i rozumie

Za zadaniami gonię

Czas wspólny bez sensu trwonię

Co więc musi się stać,

by z zabawą być za pan brat?

Czemuż nie umiem w role?

Czemuż dorosłą być wolę?

I co to w ogóle oznacza - dorosnąć?

A przy tym nie zgnić

Niech mi kto wytłumaczy,

bo wiele przede mną jest pracy

Czy zdążę nim one dorosną?

Uciekną w dorosłość ich własną?

Ratunku! W mej głowie jest ciasno!

Czy mogą na mnie zaczekać?

Emocji wezbrała tu rzeka

I znów jestem nastolatką

Doprawdy, niełatwo być matką!