Wiersz nowy, wybitnie kwadratowy

Była kiedyś Szymborska Wisława

Którą na starość dopadła sława

Nie chciała się odczepić od poetki

Uważajcie, o czym marzycie, kobietki

(...)

I tak to, na fali Szymborskiej roku

Regał dopadłam, dotrzymać kroku

Licznym wystawom, honoru oddaniem

Parę książek poznałam, niczym was nie mamię

Kornela i Ichny relację listową 

Rewolwru błysk i Rusinka słowo

Ku dzieciom skierowane

Zostało coś jeszcze, co nadal schowane

Między słowami, między poznanym

Ku wierszom jej idę mym ukochanym

Ku rymowankom dla dzieci niegrzecznych

Ku limerykom prześmiewczym, wszetecznym

Ku tajemnicy jaką była jej dusza

Której nie sposób do niczego zmuszać

Ulga mnie wtedy opada wspaniała

Jest jaka była, Szymborska wciąż cała!