Dla Gilanny

Ten gad

Ten żul

Złam go

Na pół

I kark

Mu skręć

Gdy ma już chęć

Zatrzymać Cię

Gdy jest nieźle

Byś czuła wstyd

Uciekła w mig

Schowaj więc wikt

Nie karm go już!

Gdy jest tuż tuż

Zatrzaśnij drzwi

To on, nie Ty

Szepcze Ci wciąż

Jak jakiś wąż

Żeś marna jest

Taki ma gest

Cieszy go to

Jak nie wiem co

Otrząśnij się

By siłę mieć

Odwagi ciut

I pracy w bród

I pójdziesz w tan

I będziesz tam

Gdzie chciałaś być

Chce Ci się żyć!

I krzyczeć w głos

Wprowadzić cios

Rozgnieść go w pył

By marnym był

By zniknął już

Pokrył go kurz

Zasypał gruz

I szlus!