Leśmianka

Com uczyniła, żeś pokraśniał tak srodze

Co mi teraz odpowiesz, niebodze?

Jakże wytłumaczyć się mogę z mej buty

Wedle jakiego zapisu te nuty

Ułożyć mam, byś wreszcie uwierzył

Że coś przeżył, toś ze mną to przeżył

Że to Ciebie pragnąć tylko mogę

Żebyś zabrał tę myśl w dalszą drogę 

Że nikt inny nie może być lepszy

Że nikomu nie piszę tych wierszy

Warkoczami ja Ciebie oplotę

Weźmiesz mnie na skwar i spiekotę

Nigdy więcej się nie rozstaniemy 

Jak dwa węże się razem spleciemy

Będziem ślizgać się po każdym zakręcie 

W tym uścisku, sycząc zawzięcie

A gdy przyjdzie nam żywota dokonać

Będzie nas tylko wiatr w polu wołać

Chmury będą łzy swoje ronić

Słońce zatrzyma się w swojej pogoni 

Ziemia nas z trzaskiem pochłonie

Dwa byty splecione jak dłonie